کد مطلب:217453 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:239
فضایل امام کاظم از نگاه شیخ مفید
1- شیخ مفید رضوان الله علیه فرموده: ابوالحسن موسی بن جعفر (علیه السلام) عابدترین و فقیه ترین اهل زمانش بود، از همه سخی تر و از لحاظ كرامت نفس در عالیترین درجه قرار داشت. نوافل شب را می خواند تا به وقت صبح می رسید، و بلافاصله نماز صبح را می خواند، آنگاه تا طلوع آفتاب به تعقیب و ذكر الله اشتغال داشت، بعد سر به سجده می گذاشت و مشغول دعا و حمد بود تا نزدیكی ظهر. [1] .
بسیاری اوقات این دعا را می خواند: «اللهم اِنی اسالك الراحةَ عند الموت و العفو عندالحساب» و آن را تكرار می فرمود و از جلمه دعاهایش آن بود كه: «عظُم الذنب من عبدك فلیحسن العفو من عندك».
از ترس خدا گریه می كرد تا جایی كه اشك از محاسنش جاری می شد، از همه مردم بیشتر به خانواده اش و ارحامش می رسید، به فقراء اهل مدینه شبها سر می زد و زنبیلهای حاوی مال و پول نقره و آرد و خرما برای آنها می برد، آنها نمی دانستند آورنده اینها كیست.موقع احسان دویست دینار تا سیصد دینار احسان می كرد، كیسه های احسان موسی بن جعفر (علیه السلام)، ضرب المثل بود...
مردم از او بسیار روایت نقل كرده اند و او افقه اهل زمان و كتاب خدا را از همه بهتر حافظ بود، صوتش در قرائت قرآن از همه نیكوتر بود، چون قرآن می خواند محزون می شد، آنها كه قرائت او را می شنیدند گریه می كردند.
مردم مدینه او را «زین المتهجدین» می نامیدند، كاظم لقب یافت زیرا كه خشم خود را فرو خورد و بر ظلم ظالمان صبر كرد [2] .
بسیاری اوقات این دعا را می خواند: «اللهم اِنی اسالك الراحةَ عند الموت و العفو عندالحساب» و آن را تكرار می فرمود و از جلمه دعاهایش آن بود كه: «عظُم الذنب من عبدك فلیحسن العفو من عندك».
از ترس خدا گریه می كرد تا جایی كه اشك از محاسنش جاری می شد، از همه مردم بیشتر به خانواده اش و ارحامش می رسید، به فقراء اهل مدینه شبها سر می زد و زنبیلهای حاوی مال و پول نقره و آرد و خرما برای آنها می برد، آنها نمی دانستند آورنده اینها كیست.موقع احسان دویست دینار تا سیصد دینار احسان می كرد، كیسه های احسان موسی بن جعفر (علیه السلام)، ضرب المثل بود...
مردم از او بسیار روایت نقل كرده اند و او افقه اهل زمان و كتاب خدا را از همه بهتر حافظ بود، صوتش در قرائت قرآن از همه نیكوتر بود، چون قرآن می خواند محزون می شد، آنها كه قرائت او را می شنیدند گریه می كردند.
مردم مدینه او را «زین المتهجدین» می نامیدند، كاظم لقب یافت زیرا كه خشم خود را فرو خورد و بر ظلم ظالمان صبر كرد [2] .
[1] ظاهراً سر به سجده گذاشتن در ايام حبس بوده است.
[2] ارشاد مفيد ص 277 - 279.